|
Muurhap
Trekkend aan het luikje,
Bedenk ik mij heel even,
Een onbekende hand die graait,
De tragedie van het leven.
Want over veertig jaar dan lig ik daar,
Op een wit kartonnen bed,
En denk ik aan die ene keer,
Aan die malse vleeskroket.
"Neem het maar, mijn leven."
Het lichaam dat vertrekt,
En besef dat onze Lieve Heer,
Een papzak is die snackt.
door: Nozzman
|
